«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) در ۱۵ دلو از سالروز شهادت رهبر و بنیانگذار خویشمینا طی محفلی در کابل یادبود به عمل آورد. ضمناً اعضا و هواداران راوا این روز را در ننگرهار به تاریخ ١٦ دلو تجلیل نمودند. در این گرد همآیی که بصورت مخفی برگزار گردیده بود، شماری از اعضا و هواداران «راوا» شرکت نموده بودند. برگزار کنندگان زیرزمینی‌ای را با شعارها، پوسترها و عکس‌های رهبرشهید راوا مزین ساخته بودند. عنوان محفل «مینای عزیز، آرام بخواب! انتقام خونت را با ادامه بی‌هراس راه پرافتخارت می‌گیریم!» بود.
محفل با خواندن شعر«مینای گلگون آزادی» آغاز یافت.
سپس گوینده محفل چنین گفت:
۲۷ سال قبل در پانزدهم دلو ۱۳۶۵ جاسوسان خاد به همدستی باند جنایتکار و بدنام گلبدین گلوی مینا و دو همرزمش را خفه نمودند و بدین وسیله افغانستان و بخصوص زنانش را از رهبر فرزانه ای محروم ساختند. از آن دم به بعد رهروان مینا با الهام از خون پاک و جوانش متعهد به ادامه راه او اند.
او اولین زنی در افغانستان بود که فکر ایجاد تشکیلات مستقل برای زنان را کرد و در ٢۳ سالگی یعنی در بسیار جوانی «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» را بنیان نهاد. او دریافته بود که زنان افغان بعلت بار گران فقر اقتصادی، ستم و تبعیض گسترده‌ی جنسی، حاکمیت فرهنگ تباه‌کننده فئودالی و مردسالاری و سایر عوامل، این لایه ستمدیده وطن ما ظرفیت بسیار بالای عمل و آگاهی انقلابی را در خود داشته و میتوانند با حضور خود در صف اول مبارزه جامعه را عمیقا متحول سازند.
مینا زنی بود که اعتقاد راسخ به اندیشه‌های انقلابی داشت و به دلیل همین باورهای برگشت‌ناپذیرش بود که با شور و شوق فراوان و نترس همزمان پرچم مبارزه در برابر هر دو ابرقدرت آن زمان یعنی روس با مزدوران خلقی و پرچمی‌اش و فاشیزم امریکا با مزدوران بنیادگرایش را با استواری بر دوش کشید و تا سرحد نثار خون به تعهد خویش وفادار ماند.
مینا با آنکه فرزندان و خانواده خود را بسیار دوست داشت اما هیچ ارزشی را بالاتر از ارزش راه و مبارزه سیاسی‌اش نمیدانست. او مستقیما در مبارزه سخت و پرخطر شرکت داشت و هیچگاهی زندگی شخصی مانع فعالیتش نشده و در دام ابتذال و تجمل نیفتاد. او حتی جهت اجرای وظایف سیاسی‌اش ترک تحصیل کرد. به همین دلیل از جمله موفق‌ترین زنان تاریخ افغانستان در امر سازماندهی و مبارزه بود.
بعد از اجرای سرود «مینا»، «آخرین دیدار» خاطرات یکی از اعضای «راوا» که سال‌ها با مینا کارمشترک داشت، توسط شاهین قرائت گردید:
«وقتی مینا یک روز قبل ازحادثه شهادتش حوالی ساعت نه شب وارد محل اقامت من شد، احوالپرسی گرم و پر حرارتی با هم داشتیم. او چگونگی از دست دادن همسرش راخاموش شدن «فانوس عمر» بازگو نمود. مینای عزیز با عالمی از درد، آرام و متین بود. تا آخر اشکی به چشمانش حلقه نزد اما اندوه بیکرانی را می‌شد در سیمایش خواند. ازصلابت شخصیت مینا وقتی متعجب شدم که بلافاصله مصمم وقاطع روی وظایف آینده و مسایل دشواری که پیش رو داشت صحبت نمود.»
در قسمت دیگری از محفل گیتی عضو «راوا» طی سخنرانی‌ای مواضع سازمانش را در مورد وضعیت فعلی افغانستان و روزگار سیاه واسفبار زنان بیان داشت. او براهمیت مبارزه «راوا» تاکید کرد و نقش کار آن و نشریه «پیام زن» را در دوره‌های مختلف جنگ و جنایت در افغانستان بر شمرد.
وی اظهار داشت:
«راوا» خواستار کسب حقوق واقعی زنان در افغانستان بوده و معتقد است که این مهم فقط با مبارزه خود زنان میسرمی تواند باشد و بس. ادعاهای برقراری حقوق برابر زنان در دوازده سال قبل توسط اشغالگران امریکایی و دولت دست‌نشانده شان یکی دیگر از ده‌ها دروغ شاخدار است. چگونه ممکن است حقوق زن توسط ضدزن‌ترین و خاین‌ترین افراد مانند فهیم، قانونی، سیاف، اسماعیل، عطا، عبدالله، محقق، خلیلی و ده ها جانی دیگری که در دولت دست نشانده کرزی جا گرفته اند، تامین گردد؟»
شعری به نام «خورشید خلق» که د رآن رشادت و ایستادگی مینا ستوده شده بود، توسط یکی از اعضای «راوا» دکلمه گردید.
درقسمتی از محفل بخش هایی از زندگی و مبارزه چهار زن آزاده و انقلابی (روزا لوکزامبورک، اشراف دهقانی، لیلا قاسمی و پولان دیوی) بعنوان نمونه‌هایی الهامبخش ازپیکار زنان در سراسر جهان ارایه گردید.
«سبز است دوباره» شعری از هیلا صدیقی شاعر آزاده و جوان ایران به صدای خودش تقدیم حاضرین گردید. گرداننده محفل شعر را با ارائه چند جمله مختصر چنین معرفی نمود:
دوستان گرامی، مردم ستمکش ایران بیش از سه دهه زیر حاکمیت خون‌آشام‌ترین ژریم دنیا، دستگاه «ولایت فقیه» زندگی بسر می‌برند. در این مدت آخوند‌های فاشیست و ددمنش سرفراز‌ترین فرزندان خلق ایران را در کشتارگاه‌های هیتلری شان زیر شکنجه سلاخی نمودند و یا به جوخه‌های اعدام سپردند. لیکن تا کنون هم به هیچ وسیله‌ای نتوانسته اند که اراده و مقاومت آهنین قهرمانان و آزایخواهان را درهم شکنند.
زحمتکشان، روشنفکران انقلابی و مخصوصاً جوانان دختر و پسر ایرانی چه در جاده‌ها و چه در زندان‌ها سینه‌های شان را سپر کرده برای حقوق مردم ایران و ارزش‌های انسانی می‌رزمند. حماسه‌آفرینانی چون سعید سلطانپور، فرزاد کمانگر، ندا سلطانی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم‌هولی، مهدی اسلامیان و صد شیر زن و شیر مرد دیگر با نثار خون شان راه پربار بیژن جزنی‌ها، خسرو گلسرخی‌ها، صمد بیرنگی‌ها، حمید اشرف‌ها، امیر پرویز پویان ها، مسعود احمدزاده ها، مرضیه اسکویی‌ها را رنگین و فروزان نگه داشته اند.
در این قسمت محفل با حرمت بی‌پایان به پیکار و ایستادگی مبارزان پاکباز ایران درود می‌فرستیم و شعر «سبز است دوباره» را که از سروده‌های هیلا صدیقی شاعر جوان و آزاده ایرانیست و به صدای خودش دکلمه شده است، برای تان تقدیم می‌داریم.
یکتن از اعضای «راوا» مطلبی را در مورد مواضع «راوا» درمورد انتخابات آینده افغانستان، تقدیم حاضرین نمود که در آن آمده بود:
«خواهران، این فقط گوشه بسیار کوچک مداخله امریکا در انتخابات افغانستان است، هزاران دسیسه دیگریست که برای ما ناروشن می‌باشد، لیکن ما همه می‌دانیم که ممکن نیست در یک کشور اشغال شده، در یک کشوری که حتی نان و آب شهروندان آن به دست امریکا باشد، انتخابات «آزاد» برگزار گردد و مردم آن بتوانند به خواست خود رییس جمهور شان را انتخاب کنند. به همین خاطر این جمله ورد زبان اکثریت افغان‌هاست که رییس جمهوری آینده افغانستان در کاخ سفید انتصاب می‌شود.
امریکا و دیگر متحدان غربی‌اش دموکراسی را در افغانستان به تمسخر گرفته اند؛ زیر نام آزادی و این که هر کی حق دارد خود را در انتخابات کاندید کند، جنایتکارانی که از سر و روی شان خون هزاران افغان جاریست در این بازی راه پیدا می‌کنند. اکثریت کاندیدان و معاونان شان خاینان جهادی و جاسوسان آی‌اس‌آی و سی‌آی‌آی اند که گذشته خونبار شان برای مردم ما کاملا هویداست. تصور کنید اگر دموکراسی چه که شبه دموکراسی هم در کشور ما حاکم می‌بود آیا قصابان مردم افغانستان سیاف، عبدالله، دوستم، انوری، ضیا مسعود، گل‌آقا شیرزوی، رحیم وردک و غیره می‌توانستند در لیست کاندیدان شامل شوند؟»
اما باوجود روزگارسیاهی که امریکا توسط دست نشاندگان خونخوار و جنایتکارش درافغانستان حاکم نموده و با سرخی و سفیده مالی های مکارانه آن را به جهان و ملت بزرگ امریکا بحیث کشور «سعادتمند و دموکراتیک» جا میزند، به جایی نخواهد رسید. «راوا» بمثابه سازمان برخاسته از مردم مانند همیشه درفش آزادی – دموکراسی – و عدالت به کف درکنارملتش خواهد ایستاد و تا روز رهایی ازپا نخواهد نشست.
اجرای سرود «راهت نماید راه ما» محفل را خاتمه بخشید.
ننگرهار، ١٦ دلو ١٣٩٢: عضو «راوا» که گرداننده محفل بیست و هفتمین سالروز شهادت مینا بود
ننگرهار، ١٦ دلو ١٣٩٢: سخنرانی یک عضو جوان «راوا» در محفل بیست و هفتمین سالروز شهادت مینا.
ننگرهار، ١٦ دلو ١٣٩٢: شاگردان «راوا» در حال اجرای سرود در در محفل بیست و هفتمین سالروز شهادت مینا.