خواهران و مهمان عزیز،
همه‌ی ما در جریان هستیم که در اوایل سال آینده انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی در کشور برگزار می‌گردد. این سومین انتخابات ریاست جمهوریست که افغانستان بعد از اشغال امریکا آن را تجربه می‌کند. در اولین انتخابات ریاست جمهوری مردم ما با شور و شوق تمام پای صندوق‌های رای رفتند، زیرا اولین باری بود که بعد از سال‌ها جنگ و مصیبت ظاهرا برای شان فرصت داده شده بود که یکی از ارکان دموکراسی را تجربه کنند. اما بزودی حتی بیسوادترین و عقب‌مانده‌ترین افغان هم به تقلبی و ساختگی بودن انتخابات و دیگر نمادهای دموکراسی در کشور پی‌بردند.
تقلب و فساد در دومین انتخابات آنچنان واضح بود که حتی مطبوعات امریکایی هم از آن نتوانستند چشم‌پوشی نمایند. بر اساس آمار ارایه شده از سوی کمیسیون انتخابات بیش از یک میلیون رای تقلبی به نفع کرزی و بالاتر از ششصد هزار به نفع عبدالله به صندوق ها ریخته شده بودند.
اما در این اواخر با انتشار کتاب رابرت گیتس وزیر دفاع اسبق امریکا تشت رسوایی مداخله و دستکاری امریکا در انتخابات قبلی از بام افتاد. داوود نجفی که ریاست به اصطلاح کمیسیون مستقل انتخابات آن دور را داشت فاش کرده است که وی از طرف مقامات امریکایی و مشخصا پیتر گالبرید دیپلمات بلندرتبه امریکایی و دومین مقام رسمی سازمان ملل متحد در افغانستان تهدید شده است. گالبرید به نجفی در یک تماس تلفنی گفته است که اگر نتایج دور اول انتخابات را اعلان نماید باید یک گور برای خود حفر کند. و همین نجفی زمانی اعلام نمود که این او بود که کرزی را برنده ساخت و شاید به همین علت بود که به جای محاکمه به خاطر آن همه انتخابات پرتقلب، به پست وزارت در کابینه جدید کرزی نصب گردید.
خواهران،
این فقط گوشه بسیار کوچک مداخله امریکا در انتخابات افغانستان است، هزاران دسیسه دیگریست که برای ما ناروشن می‌باشد، لیکن ما همه می‌دانیم که ممکن نیست در یک کشور اشغال شده، در یک کشوری که حتی نان و آب شهروندان آن به دست امریکا باشد، انتخابات «آزاد» برگزار گردد و مردم آن بتوانند به خواست خود رییس جمهور شان را انتخاب کنند. به همین خاطر این جمله ورد زبان اکثریت افغان‌هاست که رییس جمهوری آینده افغانستان در کاخ سفید انتصاب می‌شود.
امریکا و دیگر متحدان غربی‌اش دموکراسی را در افغانستان به تمسخر گرفته اند؛ زیر نام آزادی و این که هر کی حق دارد خود را در انتخابات کاندید کند، جنایتکارانی که از سر و روی شان خون هزاران افغان جاریست در این بازی راه پیدا می‌کنند. اکثریت کاندیدان و معاونان شان خاینان جهادی و جاسوسان آی‌اس‌آی و سی‌آی‌آی اند که گذشته خونبار شان برای مردم ما کاملا هویداست. تصور کنید اگر دموکراسی چه که شبه دموکراسی هم در کشور ما حاکم می‌بود آیا قصابان مردم افغانستان سیاف، عبدالله، دوستم، انوری، ضیا مسعود، گل‌آقا شیرزوی، رحیم وردک و غیره می‌توانستند در لیست کاندیدان شامل شوند؟
حال هر یک از این مهره‌ها که روی کار شود واقعیت اینست که تغییری در وضعیت ابتر و مافیایی‌زده کنونی کشور رونما نخواهد گشت. امریکا فقط کسی را به عنوان رییس جمهور برنده در انتخابات آینده اعلام خواهد کرد که ذریعه وی بتواند به اهداف توسعه‌طلبانه و استعمارگرانه خود در سرزمین ما دست یابد؛ پیمان استراتیژیک را امضا کند تا حضور دایمی‌اش در منطقه تضمین گردد؛ به دولت امریکا اجازه دهد تا با دست باز به تعرض و کنترول کشورهای منطقه بپردازد و آخرلامر به کمپنی‌های غارتگر امریکایی راه داده شود تا منابع طبیعی دست نخورده کشور ما را چپاول نمایند.
این سناریوی‌ایست که امریکا و دیگر قدرت‌های غربی در سایر کشورها آن را عملی کرده‌اند و عراق و لیبی مثال‌های اخیر اند. دیدیم که این کشورها چگونه با توپ و طیاره ناتو به ویرانه تبدیل شدند و بعد از غصب منابع نفتی شان از طریق انتخابات ساختگی و نمایشی خاین‌ترین و ضد‌زن‌ترین چهره را در آن جا‌ها حاکم کردند. دست‌نشاندگان امریکا در این کشورها چنان فاسد و وطنفروش اند که مردمان این سرزمین‌ها هزار بار به کفن‌کشان قبلی صدام حسین و معمر قذافی درود می‌فرستند.
مهمانان گرامی،
امریکا و متحدانش می‌خواهند با پیش کشیدن بازی‌های انتخابات در افغانستان خاک به چشم جهانیان بپاشند و وضعیت را کاملا عادی و قابل قبول جلوه دهند. آنان می‌خواهند وانمود کنند که ۱۲سال حضور شان در افغانستان و صرف میلیاردهای دالر بیجا نبوده زیرا توانسته‌اند بعضی از ارکان دموکراسی را بنیان نهند. بناءً وظیفه نیروهای دموکراتیک اینست که در هر سطح ممکن این خیمه‌شب‌بازی‌های اشغالگران را افشا کرده مردم را علیه بازی‌های استعماری امریکا و غرب بسیج نمایند.
امریکا به هیچ کشوری جز بدبختی و ستم و خون هدیه بهتری نداشته است، این حقیقتی است که توسط مطبوعات نوکر امریکا زیر زده می‌شود و به مردم طوری تبلیع می‌شود که گویا تنها ایالات متحده می‌تواند برای ما خوشبختی بیاورد. این نظریه فوق‌العاده خاینانه و خطرناک است که باید با تمام توان علیه آن برخاست و در افشای آن کاری پیگیر نمود.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) نخستین سازمان سیاسی زنان افغانستان بود که اهداف پس پرده و غدارانه امریکا را افشا نمود و تا آخر بر سر پیمانش استوار است و از تلاشش برای کسب استقلال، دموکراسی و عدالت اجتماعی دست برنخواهد داشت.