امروز هشتم مارچ، زنان افغانستان در عزای تجاوز بر بشیره ها و صائمه ها، از درد شلاق خوردن توسط فرومایه ترین عناصر، از به حراج رفتن و در آتش سوختن و خاکستر شدن دخترانشان می سوزند و عاملین این همه جنایات بیشرمانه مورد عفو قرار گرفته و بدون هراس از بازخواست مصروف حفظ و تحکیم موقعیت شان و غارت مردم اند. البته نمیتوان از فاسد ترین و کثیفترین دولت پوشالی دنیا، انتظاری غیر از این داشت. ولی درد زمانی استخوان سوز میشود که دنیا گمان میبرد امریکا در افغانستان آزادی، دموکراسی، حقوق بشر و حقوق زن را اهدا نموده است، در حالیکه با گذشت هشت سال از تجاوز امریکا و متحدانش به نام "جنگ علیه تروریزم"، تروریستان خاین تر و قسی تر ائتلاف شمال و وطنفروشان خلقی و پرچمی را به قدرت نشاندند تا با اتکا به آنان دولت دست نشانده اش را بر پا دارد و به جای نابودی موجودات طالبی و القاعده‌ای‌اش، امریکا و ناتو همه روزه با بمباردمان های وحشیانه در ولایات به کشتار زنان و اطفال و مردم بیگناه و فقیر ما مشغول است.
دلو ۱۳۸۸: جنگسالاران حاکم در ولایت غور دو زن معصوم را در محضر عام دره زدند.
در چنین جهنمی، کرزی به مثابه عوامفریب ترین و رسواترین رئیس جمهور با طمطراق و هیاهو از کنفرانس لندن صحبت می کند که دیدیم جز چانه زدن و معامله برای بازگشت جنایتسالاران گلبدینی و طالبی و سرازیر کردن چند ملیون دالر دیگر در جیب خاندان کرزی و مافیای فهیم و خلیلی و دوستم و سایر آدمکشان پلید پیامدی نداشت. از سر و پای دولت خاین و ارتجاعی کرزی خون و کثافت میبارد. تنها به خاطر قربانیان فاجعه سالنگ و مصایب مهاجرین ما از دست رژیم جنایتکار ایران کافی بود که بسیاری از به اصطلاح مقامات دولتی به اشد مجازات و زندانهای طولانی محکوم می شدند. اما امریکا نه تنها سگان افغانی اش را مهار نمی‌کند بلکه دست آنان را در خیانتکاری و جنایتکاری و چپاول باز نگهمیدارد تا در عوض سر جنایت سالاران به هر صورت که صلاح میبینید، مردم ما را سرکوب و مرعوب نموده و از قیام استقلال طلبانه و ضد بنیادگرایی شان جلو گیرند. بنابر این تعجب ندارد که ربانی، سیاف، داکتر عبداله، قانونی، خاندان کرزی، ضیا مسعود، فهیم، خلیلی، صدیق چکری، میرویس یاسینی، ظاهر اغبر، هادی ارغندیوال، انور جگدلک، اسماعیل، عطا محمد و دیگر جنایتسالاران و قاچاقبران خاین بلیون ها دالر به جیب زده و بوی فساد و سرمایه گذاری های کلان شان در افغانستان و در دبی و غرب در رسانه های جهان بالا گرفته است.
امریکا و نوکران مافیایی اش برای آنکه نشان دهند که به حقوق زن ارج مینهند، مشتی از زنان خود فروخته و سرکاری را فرا میخوانند تا طی اجتماعات و مذاکرات با مقام محترم ریاست جمهوری و جاسوس پیشگانی کثیف نظیر وحید عمر، سیامک هروی، صبغت اله سنجر و غیره خواستار تخصیص وزارتخانه های بیشتری به زنان شوند، اما اینان همه مردم ما را در آئینه آلوده‌ی خود دیده و تصور می کنند که توده های ما نمی‌دانند که اگر کلیه اعضای کابینه هم متشکل از زنان وابسته به باند های جنایتکار جهادی و زنان تا مغز استخوان ارتجاعی و فاسد نظیر آمنه افضلی، حسن بانو غضنفر، مسعوده جلال، نورزیه اتمر، قدریه یزدانپرست، شکریه بارکزی، فوزیه کوفی، منیژه باختری و... باشد، هیچگونه تغییر مثبتی در وضع زنان وطن ما پدید نخواهد آمد زیرا زنان مذکور به مثابه عمال سرسپرده امریکا و چاکران بنیادگرا و غیر بنیادگرایش به انتقاد ها و مطالبه اصلاحات در چهارچوبی اکتفا میورزند که برای جنایتکاران حاکم و صاحبان خارجی شان قابل پذیرش باشد.
امریکا و چاکرانش روشنفکران زیادی را به زور پول و چوکی خریده اند بسیاری از نویسندگان و شاعران، مزدبگیران رژیم سفاک ایران به حساب میروند که بجای آگاه و متشکل ساختن مردم برای مبارزه استقلال طلبانه و دموکراسی خواهانه و ضد بنیادگرایی، در غم ترویج اصطلاحات و حتی لهجه ایرنی اند تا بدینترتیب اختلافات قومی، مذهبی و لسانی را در کشور دامن زده و وفاداری شان را به ولایت فقیه تبهکار ثابت نمایند.
"راوا" همیشه معتقد بوده که مشکل زنان مسئله‌ای سیاسی بوده و نمی توان به آن جدا از وضعیت فاجعه بار سیاسی جاری برخورد داشت.
بدون سرنگونی رژیم پوشالی فعلی که با شرکت دادن هر چه بیشتر آدمکشان طالبی و گلبدینی در آن، خونبار تر و متعفن تر خواهد شد، هیچ گرهی از هزار و یک گره مردم شوربخت ما باز نخواهد شد.
بدون کسب استقلال و به محاکمه کشانیدن جنایت کاران طالبی، "جبهه ملی" و حصول دارایهای مردم از حلقوم آنان ادعای تامین صلح، امنیت و دموکراسی و حقوق زنان ادعایی عوامفریبانه و پوچی بیش نخواهد بود. معیار میهنپرست و ترقی خواه بودن هر فرد و تشکل در شرایط کنونی جز پیکار به اشکال مختلف ممکن علیه اشغال امریکا و جنایتکاران طالبی که حلقه غلامی پاکستان را بر گردن دارند و علیه سگان زنجیری ایران و امریکا در "جبهه ملی" نیست.
جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا) حاضر است با تمامی افراد و نیروهایی همکار و متحد باشد که در جبهه‌ای مستقل بر ضد اشغالگران، میهنفروشان طالبی، جهادی، پرچمی و خلقی و برای دموکراسی برزمند.
در این هنگامی که زنان افغانستان خود دوره دیگری از اسارت را تجربه می کنند و در چنگال عفریت بنیادگرایی گرفتارند، "راوا" با درود آتشین به زنان سلحشور ایران، فلسطین، کردستان، سودان، نیپال، هند و سراسر جهان، همبستگی خود را با آنان اعلام میدارد.