به تاریخ ۲ و ۳ جولای ۲۰۱۶ نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» در کنفرانس سالانه «سازمان ایتالیایی هماهنگی حمایت از زنان افغان» (چیزدا) (Coordinamento Italiano Sostegno Donne Afghane- CISDA) شرکت نمود. در این کنفرانس برعلاوه اعضای چیزدا، هواداران «راوا» از سرتاسر ایتالیا، آلمان، امریکا، چند تن از فعالان ترک و کرد و نمایندگان سازمانهای مترقی و ضدجنگ نیز حضور داشتند.
در روز اول کنفرانس نماینده «راوا» ضمن سخنرانی مفصل در مورد وضعیت اسفبار مردم افغانستان بخصوص زنان کشور تحت حاکمیت دولت خاین ع و غ، جنایتکاران جهادی و طالبی و اشغالگران امریکایی گفت:
«اگر دیروز جهالتپیشگان طالبی زرمینه را در ملاءعام تیرباران کردند، امروز اوباشان جهادی به اشاره سیاف و اسماعیل فرخنده را در مرکز شهر کابل در حضور پلیس و مقامات دولتی و در برابر چشم هزاران تن زجرکش کرده و جسدش را سوزانیدند.... دولت خاینپرور امریکا و کشورهای عضو ناتو به شمول ایتالیا دایما از دستآوردهای وسیع در زمینه حقوق زن طی ۱۵ سال گذشته صحبت کرده و آنرا مثلا با انتشار کتاب «ما زنان افغان هستیم» که توسط انستیتوت جورج بوش اخیرا از چاپ برآمده برجسته مینمایانند، کتابی که به قول امریکاییها دربرگیرنده «قصههای موفقیت» (Success Stories) از چند زن افغان میباشد؛ زنانی که به مثابهی گدیگکهای کوکی امریکا و دولت دستنشاندهاش تلاش دارند تا این کشور را ناجی خویش شمرده و طوطیوار تکرار نمایند که بعد از آمدن امریکا افغانستان برای زنان گل و گلزار شده است. در حالی که سرزمین ما امروز هم جهنمی برای زنان است....»نماینده «راوا» به شرایط سخت و دست و پاگیر برای فعالیت نیروهای دموکراتیک در درون کشور چنین اشاره نمود:
«شرایط برای فعالیت نیروهای دموکراتیک روز به روز بدتر شده است. امریکا و دولت دستنشانده آن به هیچ صورت اجازه نمیدهند که جنبش واقعی دموکراتیک در افغانستان شکل گرفته و رشد نماید. حاکمیت فضای رعب و دهشت و سردرگمی، ایجاد، حمایت و تسلیح طالبان، القاعده، داعش، جنایتکاران جهادی و غیره در افغانستان و تروریستان مذهبی در سایر نقاط جهان که اولتر از همه وسیلهای جهت سرکوب بیرحمانه نیروهای مترقی و ضد اشغال به شمار میروند، بخشی از برنامههای شوم و خاینانه قدرتهای امپریالیستی و در راس آن امریکا و انگلستان میباشد. امپریالیستها تلاش دارند تا با بیثبات ساختن دنیا توسط سگان زنجیری بنیادگرا و غیربنیادگرای خویش، ملل دربند را غارت و پلانهای توسعهطلبانه خود را به سرانجام رسانند.»
پروفیسر مارک هرالد (Marc Herold) استاد پوهنتون نیوهمپشایر و از منتقدان فعال سیاستهای جنگافروزانه دولت امریکا نیز در برنامه شرکت داشت. پروفیسر هرالد بین سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ تعداد و هویت غیرنظامیانی را ثبت مینمود که در جریان بمباردمان امریکا در افغانستان جان میباختند. وی در سال ۲۰۰۳ اعلام داشت که شمار افغانّهایی که تا آن زمان کشته شده بودند مساوی گشت با امریکاییان کشتهشده در حملات یازدهم سپتامبر. آقای هرالد به تعقیب سخنرانی نماینده «راوا» اظهار نمود:
«اولتر از همه میخواهم یک نکته را روشن سازم: در این جا چند بار از گلبدین و مذاکرات صلح با این دستپروده امریکا یاد شد. این کاملا واضح است که گلبدین قاتل هزاران افغان و دهها روشنفکر انقلابی بوده و توسط امریکا و سی.آی.ای حمایت میشود. اما به یاد داشته باشیم که گلبدین یگانه جنایتکار دنیا نیست که دولت ما از وی حمایت کرده است، علاوه بر گلبدین صف طویلی از آن جنایتکارانیست که دولتهای امریکا طی سالیان دراز از آنان پشتیبانی کرده است. از جمله مارکوس رییسجمهور و دیکتاتور فلیپینی، سوهارتو قاتل میلیونّها اندونیزیایی، پینوشه جنایتکار رییسجمهور سابق چلی و دهها تن دیگر.... در سال ۲۰۰۱ وقتی جنگ امریکا در افغانستان آغاز گردید مسایلی زیادی بودند که میشد در باره آن نوشت اما من روی کشتار غیرنظامیان در افغانستان تمرکز دادم زیرا میدانستم که پنتاگون، وزارت خارجه و رسانهها در امریکا ادعا مینمایند که ما اسلحه هوشمند داریم و فقط مردمان بد را میکشیم. این یک راه بازاریابی و تبلیغ بود، راه بازاریابی برای جنگ.» وی در ادامه افزود:
«خانم کلنتن بسیار خطرناکتر از ترامپ میباشد.... کلنتن نماینده تمام امپریالیستهای دنیا میباشد، وی دولت لیبیا را از بین برد و دولت هندوراس را سرنگون ساخت؛ او با اوباما در مورد فرستادن عساکر به سوریه جدل داشت و بالاخره موفق شد تا در سوریه مداخله نظامی صورت گیرد. اگر وی رییسجمهور شود جنگ در تمام مناطق دنیا در خواهد گرفت، وی رییسجمهورِ جنگِ دوامدار خواهد بود....»
سپس فعالان ترک و کرد از سازمان «ابتکار صلح» (Peace Initiative) سخنرانی داشتند. آنان از جنایات دولت اردغان در برابر کردها و انقلابیون این کشور گفته و اشاره نمودند که دولت ترکیه و سازمانهای امنیتی آن از حملات انتحاریای که در استانبول و انقره انجام شد و جان صدها تن را گرفت، از قبل آگاهی داشتند. مثلا از حمله انتحاری اخیر در میدان هوایی اتاترک استانبول مطلع بودند اما جلو آن را نگرفتند.
در روز دوم موضوعاتی نظیر عدالت، پایگاهّهای نظامی امریکا در افغانستان و سایر نقاط جهان، مهاجرین و چگونگی ارتباط بین هواداران «راوا» و فعالیتها و برنامههای مشترک در گروپهای جداگانه بحث صورت گرفت. این گردهمایی دو روزه با جمعبندی از فعالیتهای سال قبل چیزدا و تعیین پلان برای سال بعد، خاتمه یافت.